Laburpena: Asturias 2025. ACRECAko Mendi-Ibilaldia

ASTURIAS 2025 ACRECAko MENDI-IBILIEN XXIII. KONTZENTRAZIOAREN LABURPENA

Egun on guztioi. Hauxe da Asturiasko mendebaldeko eskualdera egin dugun bidaiaren laburpentxoa. Zehazki, CANGAS de NARCEA udalerrira eta haren ingurune natural osora. Gogoratu mesedez izen hau. Eta leku naturaletan paseatzea gustatzen bazaizue, ia birjinak, ez utzi bisitatzeari, ezin konta ahala bidezidorretatik ibiltzeko.
Eragiketen oinarria, ACRECAko Mendi ibilien edizio honetako, Coriasko Monasterioko Paradorea izan da. Cangasetik bi km ingurura. Narcea ibaiaren ibilbidearen ondoan. Bere ur bortitzak gure ondotik pasatzen dira presaka , ur-jauzi txikiak osatuz. Eraikina ikaragarria da, handia, bikaina. Horma zabal-zabalekoak. Harria eta zura dira bere eraikuntza-material garrantzitsuenak. Han elkartu gara Kutxa Zaharren Elkarte guztietako 150 bat bidelagun.

CAJASTUReko langileen ermandadeko lagunek ongietorriko zizka-mizka bat prestatu ziguten eta horrela gure bidelagun izango zirenak ezagutu ahal izan genituen.
Eta ibilbidei ekingo diegu:
2025-05-22an, ostegunean, Urogalloko ibilbidea egin dugu. Leoneko Laciana eskualdea eta Asturiasko kontzejurik ezezagun eta isolatuenetako bat (Degaña) lotzen dituen Cerredo mendatetik abiatu gara. Bere ezaugarriak meatzaritza eta basoa dira. Ahalegin txiki batekin, malda gehienak beherantz baitira, oinez goaz Hermoko Monasterioko haranerantz, gure ibilbidearen amaiera baita. Erdibidean, Caja Asturreko lagunek atun enpanada eder bat eta hostore ikusgarri bat prestatu zizkiguten. Eta erdibidean ere izan ditugu une batzuk non hau bezalako deskribapenak entzun ditugun:
"Hermoko monasterioko pagadia haritzaren ekosistemaren erdian dagoen koloso bat da, geologia, lurzorua eta klima direla eta. Gertu dagoen Muniellos basoaren itzalean, Espainiako hariztirik handiena eta Europako hobekien kontserbatua. Haran osoa misterioa eta lilura da, eta meatze-orbanek ere ez diote ametsetako basoen kutsu mistikoa kentzen. Haren azpian, Narcea ibai hasiberriaren iturriek ematen diote izena Asturiasko Parke Naturalik mendebaldekoenari eta ezezagunenari. Arnasketa eta emozioa izango ditugu, bertako biztanle ospetsuenak sentitzeko: otsoak, hartzak, eta azken Urogallo Kantauriarra. "
Eta amaitzeko, Fernando Pessoaren bertsoak: "Basoaren berdea, nire odolaren gorriaren zati bat da”. Argi dago asturiar lagun hauek poetak direla.

2025-05-23 ostiralean otsoaren ibilbidea zeharkatu dugu. Ibilbidea La Mortera herrian hasten da eta Fanfaraon eta Palo mendilerroetan ibiltarien babeserako banatzen ziren lau ospitalerainoko pista, larreak, harkaiztegi eta aurriak zeharkatzen ditu. Ospitaleen Ibilbide honek antzinako erromatar bidezidorretan du jatorria, eta bertan egoteak ibilbidearen gogortasunaren berri ematen digu. Otsoaren paradisuan gaude.
Igo ahala, Kantauri mendikatetik kostaldeko mendietaraino hedatzen den ikuspegia ikusten da. Gero, La Marta gainetik abiatuko gara Puerto del Palo gailurrera, Pola de Allandetik datorren bidearekin bat egiten duen lekura, eta herri horretan amaituko da gure etapa.

Ibilbide hau Oviedon hasten den Santiago primitiboaren bideari lotzen zaio. Oinez gindoazela, erromesekin topo egiten genuen, eta bide batez, gurea baino askoz luzeagoa zen etapa egiten zuten.
Bazkaria Pola de Allenderen jatetxe ospetsu batean izan da. Oso janari asturiarra eta indartsua. Arratsaldean kosta egin zaigu digestioa egitea baina, tira.

Eguna: 2025-05-24. Moal baso atlantikoan barrena doan ibilbidea, Pardo hartzaren babeslekua duena, AS-132 ibilbide txikiko bidezidor batetik igarotzen da.
Moal herritik abiatu, eta Muniellos ibaia zeharkatuz, emeki-emeki igo gara haritz, pago eta gaztainondoen artetik. Fondesako errekan gora, pagadi eder batean gora, Montecingo begiratokia dago. Gero, Monco lepotik igaro eta zirkulua itxiz, Moal herrira jaitsi gara berriro.
Gero, bus-ibilbide labur baten ondoren, Muniellos Basoaren Interpretazio Zentrora hurbildu gara. Kasualitatez, larunbat hartan bertakoek erromeria egiten zuten, eta Asturiasko gaitaren soinua eta haien dantzen plastikotasuna lagun izan genituen arratsalde osoan zehar.
Behatokitik esan digutenez, historia eta natura eremu honetan hartz arreak babesa du eta gizakiaren eskuak errespetuz utzi du bere aztarna.
Beharbada, hiri handietatik aparte samar, neguan apur bat isolatuta, baina bertako biztanleak gustura bizi dira beren herri txikietan. Hala ere, antzina emigrazio handia izan zen hiriburuetara, baita Amerikara ere.

Gauean, amaierako afaria eta sari-banaketa:
Gazteena, gurea: Edu Zabala!! Nagusiarena ere bai: Bernardino "Pepe" (aizu! 81 urte!! Eta elkarterik jendetsuena Kanarietara joan zen (28 parte-hartzaile, meritu handia berea), nahiz eta guk 36 bidali. Baina BBK, Kutxa eta Vital bezala izena ematen dugunez...

Ondorio gisa: zein ondo bizi den Paradore batean eta, zehazkiago, Coriasko Paradorean, bere supergosari, spa, igerileku eta logela handiekin. Argi dago errepikatu egin beharko dela.

Baina ona denak beti irauten ez duenez, hurrengo egunean, hilaren 25ean, igandea, pena pixka batekin, buelta etxera. Eta esaera zaharrak dioen bezala, ongi da ongi gertatzen dena eta ongi bukatzen dena.

Animatu eta parte hartu hurrengo edizioetan!!!

DAD-Kutxabanken mendi-ibiliak.